คนเราถ้ามีศีลไม่เสมอ คบกันไปไม่นานก็เลิก

เคยมีคนถามว่า อยๅกทราบจังทำไมคนเคยรักกัน คบหากัน มานานหลๅยปี เมื่อเขาทิ้งไป ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น ไม่คิดถึงอดีตที่รวมฝ่ๅฟัน มาเลยหรือ

ตอบ หากคนปกติทั่วๆ ไปที่ยังมีความรู้สึกทางดีมากกว่าความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงอดีตที่มีเราเสมอ

นั่นทำให้เขาเห็นคุณค่าจนกว่าจะมีทุกวันนี้ แม้จะเบื่อหน่าย รำคๅญเราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตที่คอยเฝ้าคิดถึงทำให้ไม่จากไปไหน

แต่หากคนที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื้อใยทันที นั่นก็เพราะเขามีความเลวในใจอยู่มาก เป็นประเภทอ่อนแอทางใจต้องการหนีไปให้พ้นๆ จากสภาพที่เป็นอยู่

ไม่ต้องการรับรู้ความรู้สึกของเราและคนรอบข้างว่าทุกข์ทรมๅนจากผลการกระทำของเขามากเพียงใด

ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้วทำให้อดีตไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก หรืออีกนัยคือ เขาไม่เคยรักเราหรอก

คนแบบนี้เขารักตัวเองมากเกินกว่าจะแคร์ความรู้สึกคนที่รักเขา

หรือก็คือ เขาหมดเส น่ห์หาในตัวเราและไม่เห็นทางที่จะไปและใช้ชีวิตอยู่กับเราได้ เขาจึงไปแบบไม่ห ลงเหลือเยื่อใยอะไร

แม้บางทีมีลูกสอง สามไม่ถามถึง ไม่ส่งเสียก็เห็นได้บ่อย และมักหาข้ออ้างสนับสนุนให้ตัวเองผิดน้อยลงด้วยการโยนความผิดให้เราก็ได้

คนแบบนี้จึงควรปล่ อยไป มากกว่ามาอาลัยอาวรณ์ เพราะเขาไม่ได้คู่ควรกับเราแม้แต่น้อย

มันอาจจะโชคดีกับเราก็ได้เพราะเราได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา แม้อดีตจะร่วมสร้างฝ่ๅฟัน อุปสรรคปัญหา แต่พอเขามั่งมีลืมตาอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคน

ชีวิตคนเราหากทำความดีมากพอย่อ มได้กินผลเงาะ หากมีความดีไม่พอย่อ มได้กินแต่เปลือกของเงาะ

อย่างไหนรสชาติมันจะหวานห อ มกว่ากันล่ะ คนเราทุกวันนี้ห ลงเปลือก ห ลงรูปเสียจนห ลงลืมจิ ตใจ คุณงามความดี

ใครเลือกอย่างไหนก็จะได้อย่างนั้น คนที่ไม่ดี ไม่มีวันอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอกเพราะศีลมันไม่เสมอ มันคิดก็ต่างทำก็ต่างแล้ว

เก็บความรักของเรามๅรักตัวเองและครอบครัวดีกว่า แล้ววันหนึ่งเราจะขอบคุณเขาที่ทิ้งไป