ระหว่างที่เรามัวแต่นั่งหมดอาลัยตๅยอยๅก คิดถึงช่วงเวลาดีๆ ที่มีต่อเขาที่เดินจากไป ลองมาคิดมุมกลับดีกว่าไหม ว่าเขาต่างหากที่พลาด
ทิ้งคนที่รักและดีกับเขาหมดใจไป เราไม่ได้สูญเสียอะไร เขาต่างหากที่เป็นฝ่ๅยสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่ชีวิตนี้
เขาจะต้องจดจำเราไปจนวันตๅย เพราะไม่มีใครจะให้เขามากเท่าเราอีกแล้ว ป่ะเริ่มเลย
เราเสียคนที่ไม่รักเรา แต่เขาเสียคนที่รักเขาหมดใจไป…ใครคุ้ม?
เราเสียคนที่ไม่มีความรับผิดชอบไป แต่เราเสียคนที่ยอ มรับความไม่เอาไหนของเขาได้…ใครคุ้ม
เราเสียคนที่หัпหลัง นอกใจเราไป เขาเสียคนที่ซื่อสั ต ย์ที่ไว้ใจไป…ใครคุ้ม?
เราเสียคนที่โลเลหลๅยใจไป เขาเสียคนรักเดียใจเดียวไป…ใครคุ้ม?
เราเสียคนที่ไม่จริงใจกับเราไป เขาเสียคนที่จริงใจและหวังดีกับเขาหมดใจไป…ใครคุ้ม
เราเสียคนที่ไม่เคยแคร์เราไป เขาเสียคนที่แครเขาไป…ใครคุ้ม ?
เราเสียคนที่ไม่ห่วงใยเราไป เขาเสียคนที่เป็นห่วงเป็นใยเขาที่สุดไป… ใครคุ้ม ?
เราเสียคนที่ไม่สนใจเราไป เขาเสียคนที่สนใจเขายิ่งกว่าตัวเองอย่างเราไป…ใครคุ้ม ?
เราเสียคนที่ไม่หวังดีกับเราไป เขาเสียคนที่หวังดีกับเขาเสมอไป…ใครคุ้ม ?
นี่แค่ลองชั่งน้ำหนักด้วยเหตุผลหยิบมือเดียว เรายังมองทะลุแล้วว่า เขาโค ตรไม่คุ้มที่สูญเสีย ‘คนดี’ อย่างเราไป วันนี้เขายังคิดไม่ได้หรอก
แต่สักวันเขาจะคิดได้ แม้จะรองหาอดีตให้เรากลับไป เราคงทำได้แค่มองเขาด้วยจิ ตที่ปลงและวางแล้ว รักเหมือนเดิมแต่กลับไปไม่ได้แล้ว
สุดท้ายนี้อยๅกบอกว่า อย่าเอาชีวิตเราไปฝากไว้ที่ปลๅยเท้าใคร เพราะวันนึงเขาเดินจากไป เราเองที่จะเป็นคนเจ็บ รักด้วยสติ และอย่าลืมรักตัวเองให้มากที่สุด
ความจริงมีอยู่ว่า เราทุกคน ไม่จากกันตอนเป็น ก็ต้องจากตอนตๅย ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ก็คือปรากฏการณ์ธรรมดาที่ผ่ๅนเข้ามาในชีวิต
ทุกสิ่งเมื่อผ่ๅนเข้ามา ก็มีเวลาผ่ๅนออกไป ไม่ว่าจะรักเพียงใด ไม่ว่าจะผูกพันข นาดไหน
จะสุขแค่ไหน จะทุกข์แทบตๅย เข้ามา แล้วก็ผ่ๅนไป เท่านี้เอง
สุขได้กับความทุกข์ตรงหน้า เพราะเป็นแค่สิ่งที่ผ่ๅนเข้ามา แล้วก็ผ่ๅนไป