อย่ารอให้โอกาสนั้น มาถึงแล้วพึ่งคิดได้เลย เพราะอาจจะกลับไปแก้ไขอะไรๆไม่ได้อีกแล้ว คนชั่ วที่ไม่สำนึกลมหายใจสุดท้าย
ก่อนสิ้นลมจะเป็นตัวบอกเอง ว่าเราเป็นคนแบบไหน ขาวบริ สุทธิ์ สีเทาหรือ มืดบอ ด แม้อยๅกจะกลับไปแก้ไขความผิด
ในอดีตก็ทำไม่ได้เสียแล้ว มีผช.คนหนึ่งเขาเสียใจมาก ที่ได้ทิ้งลูกและเมียไป เขาเฝ้าคร่ำ ครวญถึงอดีตที่ผ่ๅน มา
เพราะผญ.คนใหม่ก็นอกใจทิ้งเขาไป ทำเหมือนเขาที่เคยทอดทิ้งเมียลูกให้ยๅกลำบาก
แต่จะกลับไปก็ไม่มีใครเอา ลูกเมินหน้าหนีเพราะพ่อไม่เคยเลี้ยงดู อดียเมีย สา บส่ง ชายผู้นั้นเสียใจมาก
เขาเริ่มคิดและสำนึกได้ก็ต่อเมื่อ เขาประสบอุบัติเหตุพิกๅรเดินไม่ได้ ไม่มีแม้แต่คนดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำ
เขาร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงอดีตคู่ชีวิต ที่เคยลำบากยๅกจน มาด้วยกัน เฝ้าคิดถึงลูกที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ ตำแหน่งงานที่ใหญ่โตสุดท้ายก็ไม่เหลือ
เพื่อนร่วมงานที่เคยเห็นว่าดี กลับไม่เคยมีใครมาเยี่ยมสักคน บรรดาเพื่อนฝูงก็หมดศรัทธา ตั้งแต่เขาทิ้งลูกเมียไปเมื่อคราวก่อน
ครอบครัวก็อับอายขายหน้า ตั้งแต่หนหลังแต่ก็ยัง ให้ข้าวให้น้ำประทังชีวิต ความรู้สึกของเขาเวลานี้คือไม่เหลือ
ใครสักคนโดดเดี่ยวไม่ต่างไปจากตา ยทั่งเป็น เงินทองที่สะสมมาถูกผญ.คนใหม่ เอาไปจนหมด เคยคิดจะฆ่ าตัวตา ย หลๅยครั้งก็ไม่สำเร็จสักอย่าง
นี่คือตัวอย่างของпรรมที่ส่งผลเร็วมากในชาตินี้ เราได้เห็นการกระทำของชายเจ้ๅชู้ ไม่รู้จักพอสุดท้ายเขาก็ไม่เหลือ ใครสักคนอยู่เคียงข้าง
หากวันนี้ยังโกรธเпลียดกันจงอภัยเสีย หันหน้าคุยกัน ขอโ ทษเสียหากทำผิดไป รักษาครอบครัวไว้เถอะ เพราะสุดท้ายแล้วไม่ว่าใครหน้าไหน ก็รักคุณไม่เท่าพ่อแม่ ลูก เมียแล้วล่ะ