“ คุณรู้จักคนเยอะมากไหม ” ถ้ารู้จักคนเยอะมาก เคย..ลองถามตัวเองแบบนี้ไหม..?
เวลาที่ “ คุณตกอับ ” คุณคิดว่า … “ ยังจะมีคนที่..อยๅกรู้จักคุณจริงๆ เหลืออยู่กี่คน ”
… คนที่ “ ช่วยเหลือคุณ ” คนที่ยังเป็นเพื่อน..ที่อยู่เคียงข้างกันจะมีสักกี่คน
อย่า..บอกว่า “ คุณรู้จักคน มากมาย ” หาก…ยังไม่เคย “ ตกอับ ”
อย่า..บอกว่า คุณมี “ คนรักมากมาย ” ในตอนที่..“ ชีวิตสุขสบาย ”
เวลาที่ “ คุณมีปัญหา ” ไม่แน่เสมอไปว่า… เขาเหล่านั้น…จะยื่น มือ “ เข้ามาช่วย ”
“ เพื่อน ” จงเน้นที่คุณภาพ … อย่าเน้นที่ “ ปริมาณ ”
เหมือนคุณ..ขับรถบรรทุกมันฝรั่งไป-มาเต็มลำรถ
มิสู้ “ คุณค่า ” ของ…ไข่ มุกราตรี หรือ “ เพชรงาม ” ใน มือ…เพียงเม็ดเดียว
ฉัน มี “ แ อบเปิ้ล ” อยู่หนึ่งลูก..จะแบ่งปันกันอย่างไร
แบ่งให้เธอ..ครึ่งหนึ่ง นี่คือ “ น้ำใจจากมิตรสหาย ”
ฉันกินหนึ่งคำ..ที่เหลือให้เธอ นี่…คือ “ ความรักของหนุ่มสๅว ”
ฉันไม่ได้กินสักคำ..ให้เธอทั้งลูก นั่น…คือ “ พ่อ และ แม่ ”
ฉันเก็บซ่อนเอาไว้ แล้วบอกกับใครๆ ว่า… “ หิวจังเลย ” มีอะไร..ให้กินไหม นี่คือ “ คนในสังคม ”
วันไหนชายหนุ่ม “ จน ” … จึง..รู้ว่า “ หญิงคนไหน รักคุณจริง ”
วันไหนหญิงสๅว “ ไม่สวย ” … จึง..รู้ว่า “ ชายคนไหนจะอยู่เคียงข้าง ”
วันไหนที่คุณ, ทำอะไร “ น่าอับอาย ” จึง..รู้ว่า “ ใครจริงใจ..กับคุณ ” “ เคียงข้าง ” ไม่ใช่..เพราะคุณมีเงิน
ฉันจึงตามติด “ ถนอ มรักษา ” … ไม่ใช่..เพราะคุณสวย “ ผมจึงห่วงใยใส่ใจ ”
สิ่งที่ “ ห ลงเหลือ ” เมื่อเวลาผ่ๅนไป … ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง .. ไม่ใช่รูปโฉมความงาม
แต่เป็น “ ความจริงใจ ” … คืนผัน-วันผ่ๅน .. อาจไม่ผูกพัน ไม่ควรรู้จัก .. แต่หน้า แต่ควร “ รู้ใจ ” …
