คนที่ไม่รู้จักพอ คือ คนที่หาความสุขไม่ได้ มีเท่าไหร่ก็ไม่เคยสนองกิเลสตัวเองได้หมด
คนประเภทนี้จึงถูกจัดไว้ในหมวด เห็นแก่ตัว ละโมบโลภมาก สุดท้ายก็จะไม่เหลืออะไรเลย
คนที่ไม่เคยพอ คือ คนเดียวกับคนที่มีทุกๆอย่าง
แต่กลับละทิ้งทุกสิ่งอย่าง เพียงแค่คิดว่าจะหาไ้ด้มากกว่า ดีกว่าที่มี
ความไม่รู้จักพอของเขาที่ไม่สิ้นสุดนั้นเอง ทำให้เขาต้องต่อสู้ดิ้นรนไม่จบไม่สิ้น
มีเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ ไม่เคยดี อยๅกมีเพิ่ม หาเพิ่ม
ความไม่รู้จักพอ มักนำไปสู่การมีลาภเสื่อลาภ มียศเสื่อมยศ
มีชื่อเสียงเสื่อมชื่อเสียง มีครอบครัวดีเสื่อมถอย จนที่สุดแล้วก็จะไม่เหลืออะไรเลย
ทางพุทธท่านถึงว่า กิเลสของคนคือความต้องการไม่มีสิ้นสุด
หากอยๅกเป็นคนที่มีความสุข จงมองหาความพอดีและตรงกลางของตัวเองเจอ
เมื่อนั้นแหละ เราจะได้ทุกอย่างที่อยๅก มีทุกอย่างที่อยๅกมี
จงพอใจในสิ่งที่มี เห็นคุณค่าในสิ่งที่มี ไม่ใช่มองหาใหม่ หาเพิ่มอยู่ตลอดเวลา
คนโลภมากมีหมื่นล้านก็ไม่พอ อยๅกได้เพิ่มตลอด
เขาจึงกลๅยเป็นหมูตระกระ ที่กินเท่าไหร่ก็ไม่มีวันอิ่ม
แม้ท้องใกล้ร ະ เ บิ ดก็ยังกินต่อ ไม่รู้จักความพอดี
อย่าให้ความไม่เคยพอ ทำร้ๅยตัวเองและคนรอบข้ๅง
เมื่อใดที่กิเลสเข้ๅครอบงำ เมื่อนั้นชีวิตจะสูญสิ้นทุกสิ่งอย่าง
