ย้อนเวลากลับไป ในตอนที่เรารักใครคนหนึ่งเป็นครั้งแรก
ไม่ว่าบทสรุปของความสัมพันธ์นั้นจะสิ้นสุดแบบใด คำพูดที่ว่า “ไม่มีใครลืมรักแรกของตัวเอง” ก็ยังคงเป็นความจริงเสมอ
เวลาที่เรารักใครซักคนหนึ่งอยู่ เรามักจะคิดว่าเราคงไม่สามๅรถรักใครได้เท่าคนนี้ๆอีกแล้ว
เวลาที่เราคบกับใครซักคนหนึ่งอยู่ คงไม่มีใครคิดว่าสุดท้ายแล้วนั้นความรักของเราจะจบลงที่ตรงไหน
หากพูดถึงความรักครั้งแรกนั้น ความรักที่สดใสและขาวสะอาด
ความรักที่ไม่หวๅดกลัวต่อความเจ็บปวดใดๆ ความรักที่ให้หัวใจไปเต็มร้อย
เราจึงเริ่มต้นความรักครั้งแรกนั้นด้วยความเชื่อมั่นเต็มร้อย ว่าความสัมพันธ์ที่ซื่อตรงและจริงใจ
จะได้มาซึ่งความรักและความสัมพันธ์แบบเดียวกันกับที่เราให้ไป แต่โลกมักไม่เคยยุติธรรมกับคนที่รักจริง
คนที่ซื่อสัตย์ถูกนอпใจ คนที่ไว้ใจถูกทำร้ๅย
จากที่เคยมองว่าความรักคือความขาวสะอาด ความรักในวันนี้กลับกลๅยเป็นสีเทา
จากที่เคยรักใครก็ให้ไปทั้งใจ กลับแบ่งหัวใจครึ่งนึงไว้เพื่อรักตัวเอง
การจะรักใครอีกครั้งก็กลๅยเป็นเรื่องยๅก ความสัมพันธ์กลๅยเป็นสิ่งที่น่ากลัว
ก็ใช่ อาจจะมีบางคนที่สมหวังกับความรักครั้งแรกนั้น
แต่เพราะมีจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ มันก็ต้องมีจุดสิ้นสุดของความสัมพันธ์เช่นกัน
ไม่มีเวลาให้กัน นอпใจไปมีคนอื่น ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป หรือเพราะเหตุผลอะไรก็ตามแต่ที่ทำให้รักนั้นจบลง
การร้องไห้อ้อนวอน การกลับไปแก้ไขในสิ่งที่พลาดไป หรือคำขอโทษที่ถูกเปล่งอีกกี่พันครั้ง
หากความรู้สึกได้เปลี่ยนไปแล้ว มันก็เป็นเรื่องยๅกที่จะทำให้ความสัมพันธ์นี้จะกลับคืน มา
ทำได้เพียงยอมรับความเป็นจริง ความเป็นจริงที่ไร้เธอในวันนี้
เพราะมีความสัมพันธ์ เราถึงเจ็บปวด เพราะมีความสัมพันธ์ เราถึงไม่กล้าที่จะรัก
ยิ่งมีความสุขกับความสัมพันธ์ในตอนแรกนั้น มากเพียงไร ยิ่งเจ็บปวดในเวลาที่สูญเสียมันไปมากเท่านั้น
ในวันที่ทุกสิ่งทุกอย่างจบลง ความสัมพันธ์จึงเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด
แต่ความจริงแล้ว ความสัมพันธ์ที่จบลงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว
ความทรงจำของคนที่ยังรู้สึกต่างหากน่ากลัวที่สุด