เรื่องมีอยู่ว่า….
ในทุกๆวันที่สามีกลับจากที่ทำงาน สามีจะไม่พอใจภรรยาเป็นอย่างมาก เพราะเห็นว่าภรรยาอยู่บ้านเฉยๆ คิดว่าวันๆไม่ทำอะไรเลย
ทำให้สามีนั้นรู้สึกรำคาญใจ ไม่ค่อยพูดจากับเธอสักเท่าไหร่ เพราะเห็นว่าเธอนั้นไม่ช่วยทำงานและไม่ช่วยทำมาหากิน
วันๆได้แต่อยู่บ้าน ทำงานบ้าน ที่ใครหลายคนคิดว่างานบ้านที่ทำทำแล้วไม่ได้เงิน
ภรรยา ก็ไม่เคยท้อ และไม่เคยน้อยใจ ช่วงที่สามีมองเธอเช่นนั้น แต่ก็มีบ้างที่เธอรู้สึกไม่ดี
ที่ไม่สามารถทำงานหาเงินช่วยค่าใช้จ่ายในบ้าน และเธอก็ยังคงทำหน้าที่เธอต่อไป
วันหนึ่ง สามีบ่นภรรยาอย่างรุนแรง และได้พูดคำที่ทำให้เธอรู้สึกเสียใจที่สุด
“คุณไม่ต้องทำงานในบ้าน คุณก็อยู่ได้ ผมซิ ทำงาน เช้าถึงค่ำเพื่อเลี้ยงดูคุณและลูก”
คำพูดของสามี ทำให้เธอร้องไห้ และนอนไม่หลับ
วันรุ่งขึ้น สามี รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะไปทำงาน หาดูเสื้อที่แขวนอยู่ ที่รีดแล้ว แต่ไม่มี
เธอจึงถามภรรยาว่า ไหนเสื้อผม คุณไม่ได้รีดเหรอ? ภรรยา ตอบว่า ฉันไม่ได้รีด
สามีนั่งโต๊ะอาหาร เพื่อทานอาหารเช้า แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะวันนี้ อาหารเช้าไม่มีสำหรับเค้า
สามีกลับจากทำงาน เห็นลูกๆ สองคน วิ่งเล่นน้ำอยู่หน้าบ้าน ใส่ชุดนอน ผมหยุ่งเหยิง
พอเห็นพ่อกลับมา ลูกๆ จึงเอาสายยางฉีดน้ำใส่พ่อ ทำให้เค้าเปียกทั้งตัว
สามีเปิดประตูบ้าน สภาพที่เห็น ข้าวของในบ้าน รกมาก มองไปที่โต๊ะอาหาร มีแต่กล่องข้าว และถุงเศษอาหาร ที่กินแล้วไม่เก็บกวาด
สามีรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก จึงรีบเดินเข้าครัว เค้าเห็นสภาพในครัว มีแต่จานที่เลอะเทอะ ที่ส่งกลิ่นเหม็น ทั้งยังมีน้ำนองเต็มพื้น
สามีจึงตะ โกนเรียกภรรยา อย่างสุดเสียงว่า คุณอยู่บ้าน คุณไม่ทำอะไรเลยเหรอ ไม่ทำงานเลยเหรอ
ภรรยา ตอบว่า ปกติฉันก็ทำงานตลอด แต่คุณก็ยังพูดว่า ฉันไม่ทำอะไรเลย ไม่ช่วยคุณเลย
และวันนี้ ฉันไม่ได้ทำงานที่ฉันทำทุกวัน สภาพบ้าน มันเลยเป็นเช่นนี้ นี้คืองานของฉัน
งานที่ไม่มีวันหยุด งานที่ไม่มีใครช่วยได้ ทั้งลูกและคุณ งานที่หนัก แต่ไม่ได้เงิน
งานที่ยาก ที่สามีเห็นว่าง่าย คุณทำเองดีไหม อยู่บ้านดีไหม?
เปลี่ยนให้ฉันทำงานนอпบ้านบ้าง เพื่อที่ฉันจะได้พักผ่อนเช่นคุณ
