ในชีวิตของผ ญ. เป็นเจ้าหญิง 20 ปี เป็นราชินี 1 วัน เป็นนางสน ม 10 เดือน เป็นแม่น ม ทั้งชีวิต นี่คือทั้งชีวิตของลูกผ ญ.เธออุ้มลูกไปด้วยทำกับข้าวไปด้วย
ซักผ้าไปด้วย เธอใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองของผงซักผ้าปาดเหงื่อที่ไหล บนใบหน้า และบอ กกับตัวเองว่า รอสักวัน เมื่อลูกของแม่โต แม่ก็คงจะได้พักกับเขาบ้างสักที
เมื่อลูกของเธอเริ่มเรียนในระดับประถมเธอยิ่งยุ่งมากกว่าเดิม นอ กจากงานที่ต้องทำเธอต้องคอย สอดส่องว่าลูกคบเพื่อนยังไง?
เพื่อนคนนั้นของลูกจะเป็นคนดีหรือคนร้ าย? วงเวียนชีวิตของเธอวกไปวน มาอยู่กับที่ทำงาน ที่บ้านที่โรงเรียน ที่ตลาด ลูกและสามีของเธอ คือ ทางช้างเผือ ก ส่วนเธอคือโลกทั้งใบ
เมื่อลูกของเธอโตพอที่จะเข้าอนุบาล หลังจากส่งลูกน้อย เธอยังคงไปจ่ายตลาด ซื้อผักทำกับข้าว เธอ กลับมาทำงานที่ค้างไว้ตั้งแต่เช้าจรดบ่าย
ตอนอุ้มลูกน้อยกลับบ้าน เธอบอ กกับลูกน้อยว่า หากลูกแม่นั่งรถไปโรงเรียนเองได้ แม่คงจะเหนื่อยน้อยลง แม่คงจะได้พักบ้างสินะ เธอไม่รู้ ริ้วรอยเริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธออย่างไม่รู้ตัว
ผ ญ. แก่เพราะสาเหตุนี้
เมื่อลูกเติบใหญ่ ออ กเรือนจากไป เหลือไว้แต่แม่ผู้ชรา มาบัดนี้ เธอได้แต่ถอนหายใจ ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะได้พักผ่อนบ้างเสียที
แต่น่าเสียดาย ฟันเริ่มโยก หูเริ่มตึง ตาเริ่มฝ้าฟาง คบเขี้ยวของแข็ง ที่ต้องอดกลืนน้ำลายแทนในอดีตไม่ได้
ไม่อาจฟังเพลงเพราะในอดีต ที่แทบหาเวลาฟังไม่ได้ มองอะไรที่สวยงามเป็นภาพเบลอเหมือนกันไปหมด ไม่เหลือสิ่งที่ศิวิไลซ์
เธอรอให้ลูกโต รอให้ลูกจบมหาลัย รอให้ลูกมีงานทำ รอให้ลูกมีครอบครัว รอให้ลูกมีหลาน เธอบอ กกับตัวเอง รอสักวันฉันคงได้สบาย
เวลาเป็นผู้พรากความอ่อนเย าว์ของเธอไป เหลือทิ้งไว้แต่รอยเหี่ยวย่น ไฝ ฝ้า กระ ผมที่ขาวโพลน ลูกที่ออ กเรือนไป กลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง
พร้อมกับเด็กตัวน้อย เธอเริ่มยุ่งและมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง เด็กน้อยไม่ได้เรียกเธอว่าแม่ แต่เรียกเธอว่า ย่าและยาย
เธอรักสามี รักลูก รักหลาน รักครอบครัวของเธอ แต่เธอแทบจะไม่สนใจและรักคนๆ หนึ่งเลย ใครคนนั้น คือใคร? ก็คือตัวของเธอเอง
เธอ ก็ไม่เคยรักตัวเองเลยใช่หรือไม่?
หญิงสาวเอ๋ย เธอจะรักตัวเธอเองได้เมื่อไหร่?
คุณสามีและลูกๆ ทั้งหลาย ควรรักเธอให้มากเข้าไว้ อย่าปล่อยให้เธอแก่ลงโดยคุณไม่เคยดูแลหรือใส่ใจ