เพราะไม่ได้เกิดมาร่ำรวย เลยต้องขายแรงงานแลกเงิน

เพราะเราไม่ได้เกิดมาร่ำรวย เลยต้องขายเวลา ขายแรงงานเพื่อแลกเงินโดยหวังว่าวันนึงจะมีเงิน ມากพอ

ครอบครัวจะได้พบกับความสุข ความสบายแต่ทำๆ ไป กลับพบว่า จะไม่มีมีวันที่เราจะมีเงิน ມากพอ

ต่อให้ขายเวลาเพื่อทำงานไปทั้งชีวิตขายไปกระทั่งเวลาหมด มันก็จะมีเรื่องโน่นนี่ให้ต้องใช้เงินอย่างมากมายอยู่ดี

ในที่สุด ผมก็พบว่า ยิ่งไม่มีเวลา ยิ่งจน เพราะพอขายเวลาแลกเงินไปจนไม่มีเวลาเหลือ

พอไม่มีเวลาก็ขาดโอ กาสในการพัฒนาตัวเอง ต้องได้ค่าตอบแทนต่ำๆ นั้นไปเรื่อยๆ พอไม่มีเวลา

เราก็ขาดความอึดที่จะรอโอ กาส จนเสียเปรียบเหล่านักล่าที่รอจัดการกับคนที่ไม่สามารถรอได้ พอไม่มีเวลาแต่เรื่องที่ต้องทำมีมาก ก็ต้องทำทุกอย่างอย่างเร่งรีบ

ไม่มีเวลาก็อยู่กับคนที่รักได้น้อยลงไม่มีเวลาก็ขาดการดูแลร่างกาย พอร่างกายไม่ดี ปัญหาหนักๆ ก็ตามมาอีกສ า รพัดไม่มีเวลา

ก็ดื่มด่ำกับชีวิตได้เพียงผิวเผิน ความสุขง่ายๆ จากความสบายใจเลยกลๅยเป็นของหายาก

มีเพียงความเพลิดเพลินชั่วคราวให้เราเอาเงินที่หามาอย่างยากลำบากควักออ กจากกระเป๋าเพื่อจ่ายซื้อ

เราไม่ได้ขาดแคลนแค่เงินทอง แต่เราอยู่ในยุคที่ถูกทำให้ยากจนเวลา เราทำงานได้เงิน ມาจริง

แต่เราไม่มีเวลา และพอไม่มีเวลา เราก็ยิ่งจนหนทางรอดในยุคนี้คือ อย่าอยากได้ ‘สิ่งที่ต้องใช้เงินซื้อ’

มากจนเกินไปแล้วใช้จ่าย ‘เวลา’ ของเรากับสิ่งสำคัญในชีวิตอย่างแท้จริง ชีวิตที่ใส่ใจในสิ่งสำคัญจริงๆ เท่านั้น จึงจะเป็นชีวิตที่ร่ำรวย