พ่อแม่ยังกินไม่อิ่ม อย่าพึ่งคิดจะใส่บาตร

พ่อแม่เปรีย บเหมือนพระอรหันต์ ของลูก เพราะความบริสุทธิ์ที่ท่าน มีให้ กับลูกเหมือนใจของพระอรหันต์ มีความบริสุทธิ์ ไม่มีสิ่งอื่นแ อ บแฝง ในทางโลก

การจะลงทุนอะไร จะต้องคิดถึงกำไรขาดทุน พ่อแม่ของเรา ลงทุนตัวเรามาไม่เคยรู้มาก่อนว่า จะกำไร หรือขาดทุน

ตั้งแต่เรา อยู่ในท้องก็ดีใจเอาอาหารมาบำรุง อยากกินของแปลกๆก็ไปสรรหามา ไม่รู้ว่าเราจะเป็นหญิงหรือชายจะครบ 32 หรือไม่ และเมื่อเกิดมาแล้วจะกตัญญูหรือเนรคุณก็ไม่รู้

ทั้งๆ ที่ท่านไม่รู้ แต่ท่านก็ทุ่มให้เราจนสุดชีวิต แม้ต้องกู้หนี้ยืมสินก็ยอมท่านพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อลูกของตัวเอง

ถ้าท่านใช้เวลาที่มาเลี้ยงดูเราไปปฏิบัติธรรมอย่างตั้งใจอย่างที่ เลี้ยงเรามา ก็กลายเป็นพระอรหันต์ไปนานแล้ว

ท่านจึงเรียกว่าท่านเป็นผู้ที่ลูกควรทำบุญ ด้วย เป็นทักขิไณยบุคคลของลูก เป็นพระอรหันต์ใน บ้านจาก พระมหาสมชาย ฐานวุ ฑฺโฒ เวลาเราสุขเราคิดถึงแฟน

เวลาที่เรากินของอร่อยเราคิดถึงเพื่อน เวลาที่เราอยากไปเที่ยวเราคิดถึงครอบครัวเรา เรากำลังห ล งลืมใคร บางคนที่ส่งเสริม เขี้ยวเข็ญ

ผลักดันเป็นกำลังสำคัญที่ส่งเราให้มาถึงจุดที่เรายืนอยู่หรือเปล่า พ่อแม่แก่เฒ่าลงทุกๆ วันหูตาฝ้าฟาง ลูกบอ กเ บื่ ວ

พ่อแม่บ่นเพราะกำลังลดถอยลงไม่หนุ่มสาวเหมือนเก่าลูกบอ กไม่น่ารักที่ต้องคอยมาดูแล พ่อแม่กินไม่ได้เหมือนเก่าลูกบอ กว่าเรื่องมาก

พ่อแม่พูดอะไรกลายเป็นว่าลูกบอ กว่าวุ่นวาย พ่อแม่คอยถามด้วยความเป็นห่วงลูกบอ กว่า อย่ายุ่ง เรายังไม่เคย “แก่” เราไม่รู้หรอ กว่า

ร่างกายของพ่อแม่ที่เสื่อมลงทุกๆ วัน มันต้องบอบซ้ำผ่านการใช้งาน มานานนั้นเป็นอย่างไร

เรายังแข็งแรงเราไม่รู้หรอ กว่ายามพ่อแม่ที่แก่เฒ่าเจ็บป่วยมันทุกข์ทรมานเพียงใดเราเคยเป็นแต่ผู้รับจากพ่อแม่จนชาชิน จนวันที่เรายืนได้ด้วยขาตัวเองพ่อแม่ก็ไม่จำเป็นใน(ชีวิต)อีกต่อไป

พ่อแม่คือพระในบ้าน หากพระใน บ้านเรายังกราบไหว้ไม่ได้ หากพระในบ้านเรายังทำบุญ กตัญญูกับท่านไม่ได้ เดินสายไหว้พระ 9 วัดหรือมากกว่านั้น ก็เข้าไม่ถึง “บุญ”

วันนี้อย่าให้เป็นวันที่สายเกินไปจนกว่าจะตอบแทนพระคุณ “พ่อแม่”กลับ ไป “ดูแลทำนุบำรุงจิ ตใจของท่านบ้าง” พรอันประเสิร์ฐและศักดิ์สิทธิ์ที่จะคอยปกป้องคุ้มครองเราจากภยันอัน ต ร า ຢทั้งหมด คือ “พรอันประเสิร์ฐจากปากของพ่อแม่”