บางคนรวยแล้วทะนงตัว ชีวิตมัน มีขึ้น มีลง อย่าได้ไปดูถูกใครเป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องกู้หนี้ยืมสิน
คนจนแค่ขยันหาก็รวยได้ บางคนรวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหน อย่าลืมนะว่ารวยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดีตลอดไป
วันนี้ขอแชร์โพสต์เตือนสติ รวยแล้วอย่าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้น มีลงอย่าดูถูกใคร บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตือนใจเราว่า
รวยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบากตอนแก่น่าอนาถใจที่สุดมีอดีตเจ้าของที่ดิน มากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่ าให้ฟังว่า
เมื่อ ก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมๆกันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเงินในกระเป๋า กินเหล้ าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงินดีจริงๆ ลูกๆ ผมส่งเรียนเมืองนอ กหมด
ไม่ต้องทำงานเรียนอย่างเดียวเมียผมชอบเล่นหุ้นๆ ก็ขึ้นเอาๆ เรามีเงินสดหลายร้อยล้าน มีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อน มายืมเงินผม
ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงินไปนะแสนนึง แล้วบอ กเขาว่า ไม่ต้องมาหาอีกนะ ให้ทาน เขารับเงินพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้หรอ กว่าเขาจะรู้สึกยังไงปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัด
ทุกอย่างไปจากชีวิตผมจริงๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธยา ไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลังที่ดินทั้งหมดและเงินสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊ง ไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวขาดทุนย่อยยับ ภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความจากไป ไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิ ตกระใจทำอะไรลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า
ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อ ก๋วยเตี๋ยวล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่ เงินค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึงลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้าแล้วบอ กผมว่า
พ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุงเพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดสมอง พ่อนั่งร้องไห้คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้เหมือนห ม า ลุงบอ กว่าจะตีพ่อพ่อ ก็ยอม
เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ ร่างกายและจิ ตใจพ่อ ก็ยอม ถ้ามีเงินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน
ห้าหมื่นคือดอ กเบี้ย เราไม่มีหนี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผมๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่
คุณลุงด่าพ่อผม จริงๆ ถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคงจากไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผมผมก็จากไป ผมทำตามที่พ่อบอ กแล้ว
ลูกพ่อดูแลพ่อส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ กรรมของใครของมันผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถว ลงทุน มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท
และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่ากรรม นั้นตามสนองหลานไม่ได้ ด่าผมแต่หลานพูดความจริงเพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชี
ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผมผมไม่คิดเงิน ตอนผมมีเยอะๆ ผมเ บื่ ວคนบอ กบุญ ผมห ລ อ กเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผ ญ.
ตอนนี้ผมหมดตัวมีหนี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไป ผมห่วงแค่เมียผม
ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจากไปตาไม่หลับไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอ ก เก็บเรื่องราวมาให้อ่าน
คนอ่านจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่านก็คงพลาดโอ กาสกำลังใจจากคุณตาที่ให้มา ไม่มีคำว่าอด จากไปสำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลายๆคนที่ทะนง