อย่ารอให้รักจากไป แล้วจึงเข้าใจว่ารักกัน

เรามักอดทนคนทั้งโลกได้ เพราะเราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่คนคนเดียวในโลก ที่เรามักทนไม่ค่อยได้นั่นคือ คนรักของตัวเอง

เอาแต่ใจตัวเอง ยิ่งเรารู้ว่า ใครรักเรา จะยิ่งตามใจตัวเองมากขึ้น

เราจะรู้ว่าทำอย่างไร เขาก็ไม่มีวันเ п ลี ยดเราได้ เราจึงใช้อารมณ์กับคนรักเสมอ ทั้งๆ ที่ใจจริงก็ไม่ได้อยากทำ

แต่ด้วยความเคยชินเราจึงพลั้งเผลอ พอรู้ตัวก็รู้สึกผิดแล้วก็บอ กกับตัวเองว่า

ฉันจะอารมณ์เสียใส่เธอเป็นครั้งสุดท้าย แต่ก็ไม่เคยสุดท้ายได้จริง เพราะประมาทจึงทำซ้ำแล้วซ้ำอีก

บางทีเราอาจไม่รู้ตัวว่านาทีที่เราร้ า ຢนั้น เขาคิดอะไรอยู่ . . . และคงน่าเสียดาย . . . หากเราต้องเสียใจไปตลอดชีวิต

ครั้งสุดท้าย เมื่อเราบอ กกับตัวเองว่า เราจะใช้อารมณ์ครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้าย แต่เขากลับคิดในใจคนเดียวเงียบๆ ว่าเขาจะทนเรา .. เป็นครั้งสุดท้ายเหมือนกัน

อย่ารอให้รักจากไป แล้วจึงเข้าใจว่ารักกัน

แม้แต่คนที่เรารักและรักเรา เค้าก็มีขีดจำกันของความอดทนเหมือนกัน

ไม่ใช่แค่คนรัก แต่รวมไปถึงเพื่อนสนิท พี่น้องคนใกล้ชิด หรือแม้แต่คนในครอบครัว

รักษาความรัก รักษาน้ำใจ เพราะฉะนั้น” การรักษาน้ำใจกัน ” เป็นสิ่งสำคัญ

ให้คิดว่า ” หากเราเป็นเค้าเราจะรู้สึกอย่างไร” ไม่ใช่คิดว่า “เราจะทำอย่างไร”