คนไม่ใช่ ทำอย่างไรก็คงไม่ใช่ ทั้งที่เรียนรู้แล้วว่าเข้ากันไม่ได้ ดีกันสองวัน..ทะ เลาะกันห้าวัน
แต่ก็ยังจะทนคบกันต่อ โดยให้เหตุผลของการทนอยู่ว่า “เหนื่อยที่จะต้องไปเริ่มคบกับคนใหม่”
อยากถามจริงๆ… แล้วจะไม่เหนื่อยใจมากกว่านี้หรอ ที่ต้องคบกับคนที่ไม่เข้าใจกันอีกต่อไป
อย่าพยายามอดทนกับคนที่ไม่ใช่ อย่าพยายามยึดใครไว้เพราะความเหงา อย่าพยายามต่อจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิด
หลังจากที่หันจิ๊กซอว์นั้นครบทุกด้านแล้ว ยังไม่สามารถต่อได้ลงล็อค ถ้าเป็นอย่างนี้จงวางมันลงซะ แล้วเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ค้นหาชิ้นใหม่มาลองต่อดู
ที่สำคัญ…ในเมื่อไม่ว่าจะกี่ครั้งที่มองไปข้างหน้า เราก็แน่ใจทุกครั้งว่า “คนคนนี้ไม่สามารถที่จะทำให้หัวใจเราอุ่นพอ” แล้วเราจะปิดประตูขังตัวเองทำไม
มีเขาแล้วไม่เหงาก็จริง แต่ต้องร้องไห้อาทิตย์ละห้าวัน..มันคุ้มกันเหรอ? การบอกเลิก..แล้วกลับมาอยู่กับตัวเองอีกครั้งเป็นสิ่งที่ยาก แต่จริงหรือเปล่า?
บางครั้งเราก็ต้องหัดทำในสิ่งยากๆให้เป็นบ้าง อย่าใช้ชีวิตและมีความรักแบบเอาง่ายเข้าว่า
ฝึกหายใจด้วยหัวใจของตนเอง… แล้วหัวใจก็จะเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ
จิ๊กซอว์ชิ้นที่ถูกนั้น…รอเราหยิบมันขึ้น มาอยู่ คนที่ใช่นั้น…ก็รอเราอยู่
แต่วันที่รอคอยวันนั้น.. จะไม่มีวันเดินทางมาถึงเลย
ถ้าเรายังไม่ยอ มวางจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิดลง และยังใช้เวลาหมดไปกับการอดทนอยู่กับคนที่ไม่ใช่
