เมื่อการใช้ชีวิตของคนเรา เริ่มมาถึงจุดๆหนึ่ง อยู่ด้วยกัน มานานก็มักจะมีอาการเย็นชา และลืมความรู้สึกเก่าๆไป..
เรามักจะหาเหตุผลเป็นหมื่นเป็นแสนเพื่อให้ได้รักใครสักคนหนึ่ง และแน่นอนเราก็สามารถหาเหตุผลเป็นแสนเป็นล้านเหตุผลเพื่อที่จะไม่ต้องรักใครสักคนนึงได้เช่นกัน
หากใจของอีกคนหนึ่งเปลี่ยน ต่อให้เอาช้างสิบเชือกมารั้ง ก็ดึงไว้ไม่อยู่! หากรั้งไว้ได้ ก็ได้แค่ตัว เพราะใจจากไปไกลเกินแล้ว!
เหตุที่ทำให้คนๆ หนึ่งเป็นสุข ก็เพราะทิ้งทุกข์
เหตุที่ทำให้คนๆ หนึ่งเป็นทุกข์ ก็เพราะติดสุข
อันที่จริงทุกข์ไม่เคยอยู่กับใครนาน แต่ที่มันอยู่นานก็เพราะเรากอดมันไว้แน่น แน่นจนลืมไปว่านั่นไม่ใช่สุข!
การพบเจอกันของคนบนโลกใบนี้ไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญ คนที่ได้เจอคือคนที่โชคชะตากำหนดว่าต้องเจอ!
คนอื่นไม่ใช่เรา เราเองก็ไม่ใช่คนอื่น ใครก็ไม่มีทางรู้ว่าใครพบเจออะไรมาบ้าง?
คนที่ไม่เข้าใจเรา อธิบายไปก็เปล่าประโยชน์ คนที่ไม่รักเรา แคร์ไปก็เท่านั้น!
สุขอยู่กับใจตน ทุกข์ก็อยู่กับใจตน
ที่ต้องมาก็ต้องมา ที่ต้องไปก็ต้องไป
มาแล้วก็ถนอม ไปแล้วก็อวยพร
ทุกสิ่งเป็นไปเพราะมันต้องเป็นไป
โลก…เป็นในสิ่งที่มันควรเป็น
