คนที่ไม่รู้จักพอ คือ คนที่หาความสุขไม่ได้ มีเท่าไหร่ก็ไม่เคยสนองกิ เลສตัวเองได้หมด คนประเภทนี้จึงถูกจัดไว้ในหมวดเห็นแก่ตัว
ละโมบโลภมาก สุดท้ายก็จะไม่เหลืออะไรเลยคนที่ไม่เคยพอ คือ คนเดียวกับคนที่มีทุกๆอย่างแต่กลับละทิ้งทุกสิ่งอย่าง เพียงแค่คิดว่าจะหาได้มากกว่า
ดีกว่าที่มีความไม่รู้จักพอของเขาที่ไม่สิ้นสุดนั้นเอง ทำให้เขาต้องต่อสู้ดิ้นรนไม่จบไม่สิ้น มีเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
ไม่เคยดี อยากมีเพิ่ม หาเพิ่ม ความไม่รู้จักพอ มักนำไปสู่การมีลาภเสื่อลาภ
มียศเสื่อมยศ มีชื่อเสียงเสื่อมชื่อเสียง มีครอบครัวดีเสื่อมถอย จนที่สุดแล้วก็จะไม่เหลืออะไรเลย
ทางพุทธท่านถึงว่า กิ เลສของคนคือความต้องการไม่มีสิ้นสุด หากอยากเป็นคนที่มีความสุข
จงมองหาความพอดีและตรงกลางของตัวเองเจอ เมื่อนั้นแหละ เราจะได้ทุกอย่างที่อยาก
มีทุกอย่างที่อยากมีจงพอใจในสิ่งที่มี เห็นคุณค่าในสิ่งที่มี ไม่ใช่มองหาใหม่ หาเพิ่มอยู่ตลอดเวลา
คนโลภมากมีหมื่นล้านก็ไม่พอ อยากได้เพิ่มตลอดเขาจึงกลายเป็นหมูตระกระ
ที่กินเท่าไหร่ก็ไม่มีวันอิ่มแม้ท้องใกล้ร ະ เ บิ ดก็ยังกินต่อ ไม่รู้จักความพอดีอย่าให้ความไม่เคยพอ
ทำร้ า ຢตัวเองและคนรอบข้าง เมื่อใดที่กิ เลສเข้าครอบงำ เมื่อนั้นชีวิตจะสูญสิ้นทุกสิ่งอย่าง
