ถ้ารู้สึกเป็นทุกข์กับความรัก… เพียงเพราะคนที่เรารัก…ไม่รักตอบ ทุ่มเทก็แล้ว ดีกับเขามากๆก็แล้ว…
ทุกอย่างที่ทำเพื่อคนที่เรารักก็ทำมาแล้ว สุดท้ายเขาก็ยังไม่รักเรา เหมือนที่เรารักเขาเสียที
สิ่งที่เกิดขึ้นในใจจึงมีทั้งท้อ และดื้อรั้น… ท้อ..เพราะผิดหวัง…รั้น..เพราะยังอยากสมหวัง…
เมื่อสองสิ่งที่ต่างขั้วมาอยู่รวมกัน มันก็เลยทำให้เราฟุ้งซ่าน บางทีก็ทำอะไรโดยไม่รู้ตัว เช่น เขาไม่รักก็ได้แต่ตามตื้อเขา
เขารำคาญก็ยังสร้างความรำคาญให้เขาเพิ่มมากขึ้น… ทำอย่างนี้เรามีความสุขหรือ ก็เปล่า เขาจะชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เราทำหรือ ก็ไม่…
เมื่อขึ้นชื่อว่า “ไม่ได้รัก” ต่อให้ดีแค่ไหน หล่อแค่ไหน หรือสวยแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางปันใจมารักเราหรอ ก !
“เมื่อประตูบานแห่งความสุขปิดลง ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น หากเรามัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน เราจะมองไม่เห็น ประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดไว้รอ…”
สำหรับคนที่รักเขาแล้วเขาไม่ได้รัก… อย่าคิดว่าความสุขในชีวิตได้หมดลงแล้ว
เราจะรักใครชอบใครอีกไม่ได้แล้วในชาตินี้… เราเพียงแค่ตั้งใจเอามือปิดตาทั้งสองข้างให้มองไม่เห็นอะไรก็เท่านั้น!
ลองเอามือออ ก…แล้วค่อย ๆ ลืมตา…. เราจะพบประตูแห่งความสุขที่อยู่รอบตัวอีกตั้งหลายบาน…
ลองตัดสินใจเดินไปที่ประตูบานอื่นดูสิ!… อย่ายึดติดอยู่กับประตูที่ไม่ได้เปิดต้อนรับเราอีกต่อไปเลย
“คนทุกคนต่างเป็นเหมือนตัวจิ๊กซอว์…ที่ออ กตามหากันและกัน เมื่อค้นพบเจอตัวจิ๊กซอว์ที่ต่อ กันติด…ก็จะเกิดภาพที่สมบูรณ์…”
หากเราไม่ใช่สำหรับเขา นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ตัวจิ๊กซอว์ที่หายไปของเขา
ความรักก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย…. เพราะรักจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคน มีใจที่ตรงกัน
มีสายใยบางๆที่คอยเชื่อมต่อถึงกัน… ออ กไปตามหาตัวจิ๊กซอว์ที่เห ม าะสม และคู่ควรกับเราดีกว่า
อย่ามัวแต่ยึดติดกับรักที่ต่อไม่ติดให้เสียโอ กาสตัวเองเลย ชีวิตกล้าทำอย่างอื่นได้…ก็น่าจะกล้าหาญบอ กลาจิ๊กซอว์ตัวปลอมตัวนั้นได้
เรื่องอย่างนี้ มันอยูที่ “ใจ” เท่านั้น… อย่าเสียใจ หากต้อง “ตัดใจ”…แต่จงดีใจที่ได้มีโอ กาสได้ค้นหา เพื่อที่จะได้พบเจอ “หัวใจ”…หัวใจดวงที่เราออ กตามหามาตลอดทั้งชีวิต
