จะไปต่ออย่างไร เมื่อเจอคนที่ใช่ “แต่ผิดเวลา”

การมีคู่รักที่ดี ย่อมถือเป็นความโชคดีอย่ างหนึ่ง แต่ถ้าหากเรามีคู่รักอยู่แล้ว แต่ดันไปเจอคนที่ใช่กว่าเราจะทำอย่ างไร

จะจัดการกับความรู้สึกของเราอย่ างไรดีเจอคู่บุญตัวจริง แต่ติดที่มีคู่ครองอยู่แล้วการที่เราจะพบเจอใครสักคนไม่มีความบังเอิญ

มีเหตุชักจูงมาแน่นอน ต้องมีก ร ร มที่สัมพันธ์กันถ้าหากจะเป็นคู่กัน ก็ต้องไม่พ้นเคยเกื้อ กูลกัน มาทั้งในอดีตชาติ

และในปัจจุบันชาติ เรียกว่า..”บุพเพสันนิวาส”แต่ถ้าหากการคิดจะนอ กใจคู่ครองแล้วอ้างเหตุผลว่า..เป็นบุพเพสันนิวาส นั้นคงไม่น่าจะใช่

แต่เป็นเพราะп า มราคะที่ซาบซ่านอยู่ ในกมลสันดานของสั ต ว์โลกโดยทั่วไป เป็นแรงผลักดันให้อารมณ์เตลิดไปกับп า มคุณ เพลิดเพลิน ติดใจ

ยินดีอะไรที่ยังไม่เคยได้ก็อย ากใคร่ได้ ใคร่สัมผัส เสาะหาช่องซ่องเ ส พโดยไม่คำนึงถึงความผิดชอบ ชั่วดีแล้ว

คู่บุญนี่ต้องมาในเวลาที่ใช่เวลาที่ใช่ คือ ทั้งสองพร้อมที่จะเคียงคู่กันโดยต่างฝ่ายต้องไม่มีพันธะผูกพันกับใคร ต้องมาเพื่อเกื้อ กูล

ส่งเสริมกันให้เจริญขึ้นไปไม่ใช่ เข้ามาแล้วกลายเป็นให้เราผิดศีล ผิดธรรมนำพากันและกันให้ร่วงลงต่ำถ้าอย่ างนั้น คงเป็นคู่เ ว รกันเสียมากกว่า

แล้วคู่ลักษณะนี้ จะมีแรงดึงดูดระหว่างกัน มากจนเผลอทึกทักไปว่าคนนี้ คือ คู่แท้ของตัวเอง นั่นเป็นเพราะก ร ร มเขาจัดสรรให้

ต้องมาเจอ กันเพื่อชดใช้ก ร ร มที่มีต่อ กันทำอย่ างไรถึงจะต้านความอย าก ที่มันรุมเร้าได้การจะต้านกระแสกิ เลສ จะยับยั้งได้ก็ต้องมีกำลังสติ

ที่มากพอตัวพิจารณาให้เป็นโทษภัยที่จะตามมา แล้วเด็ดขาดกับความรู้สึกของตัวเองเมื่อรู้ว่า..

ช่องทางไหนจะเป็นทางให้เรามีโอ กาสพลาดท่าเสียที กิ เล ส ตนก็พย าย ามอย่ าเปิดช่องให้ตนเองได้สบโอ กาส เพื่อ กระทำสิ่งที่ผิดศีลธรรมครองคู่กันแบบชอบธรรม

ก็ทุกข์ร้อนกันพอตัวด้วยการดำเนินชีวิตอยู่แล้ว แล้วครองคู่กันแบบผิดศีลผิดธรรมมันจะทุกข์ร้อนขนาดไหน แล้วรู้ได้อย่ างไรว่า..

ถ้าเราเลิกกับคนเก่าไปอยู่กับคนใหม่ มันจะมีความสุข มันจะสวยงามไปได้อีกกี่มากน้อย สุขชั่วคราว

แต่ความทุกข์ใจที่สาหัสอาจจะตามมาก็ได้ อย่ าอาศัยแค่ความอย ากเป็นตัวชักนำให้ล่วงลະ เ มิ ด เพราะในท้ายที่สุดเราก็วนเวียนอยู่ในวงจรช้ำรักแบบไม่มีวันจบสิ้น